This days message to the world:

Love doesn't cost a thing so give it away for free and our world may become a better place..

And I want to wish you all a Merry Christmas, joy and happiness =)

Πλησιαζουν τα χριστουγεννα..

Την Κυριακη γιορταζουμε στην Σουηδια την πρωτη απο τις τεσσερις κυριακες πριν τα χριστουγεννα, 1:a advent .. Η τεταρτη Κυριακη ειναι η τελευταια κυριακη πριν τα χριστουγεννα, 4:e advent. Και μετραμε μεχρι τις 25 Δεκεμβριου. . .

21 Δεκεμβριου ειναι η μικροτερη μερα του χρονου. Μια μερα μετα το 4:e advent. Coinsidence? Παγανιστηκες 8ρησκειες γιορταζαν αυτην την ημερα.. 4 μερες νωριτερα απο την γεννηση του Χριστου την οποια ημερομηνια γνωριζουμε χαρη στα ευαγγελια. Coinsidence?

Προσωπικα τα χριστουγεννα για μενα σημαινουν χιονι, φαγητο και χρονο με προσωπα που αγαπας. Δεν εχει να κανει με καμια θρησκεια. Εχει να κανει με το πως μεγαλωσα. Φυσικα και θα αγορασω δωρα. Μικρα και προσωπικα που δεν θα μου τρυπισουν την τσεπη.

Και θα περασω τα χριστουγεννα με την μαμα και τους παππουδες μετα απο μια μερα δουλειας. Και μαλλον χωρις χιονια.. γιατι ο ανθρωπος το ζωον κατεστρεψε την φυση και εδω πια δεν χιονιζει....

Ο ανθρωπος του τωρα..

Διαβασα το ιστολογιο ενος φιλου μου πριν λιγο. Εγραφε για ατομα που εμπιστευομαστε διχως να τα ξερουμε στην πραγματικοτητα.. Ατομα που βαζουμε στην ζωη μας χωρις να αναρωτιομαστε που βρισκονταν χθες.. Ατομα αγνωστα.. ολα για την ουτοπια μιας μεγαλης αγαπης.. και οι σκεψεις δεν με αφησαν σε ησυχια..
Οταν γνωριζουμε καποιον που μας κανει να αισθανομαστε λιγο πιο ομορφα και λιγο πιο ευτυχισμενοι του ανοιγουμε την πορτα για ολο μας το ειναι. Μηπως και αν δεν παρουμε την ευκαιρια τωρα θα πεταξει, θα φυγει. Ο ανθρωπος ο ανυπομονος, ο ανθρωπος του τωρα.
Ειναι ετσι ομως? Ανοιγομαστε στον καθενα? Αφηνουμε τα μυστικα μας ετσι ευκολα, λες και δεν αξιζουν σε εμας τιποτα? Προσωπικα δεν μου αρεσουν τα μυστικα αλλα εχω και εφω μερικα.. Καποια που τα γνωριζω μονο εγω και ο εαυτος μου. Και αυτο οχι γιατι δεν εχω ατομα να τα μοιραστω, απλα γιατι θεωρω οτι δεν ειναι ετοιμα για αυτα.. στο λυκειο τα μυστικα ηταν ευκολα. Εδω, στην ζωη δεν ειναι ευκολα αλλα δυσκολα και βαρια μυστικα.
Καποιος παιρνει φαρμακα, ενας αλλος εχει τραυματικες εμπειριες απο παιδι και καποιος τριτος ενα παιδι που το ξερει μεσω μιας φωτογραφιας. Ειμαστε ετοιμοι για τετοια μυστικα? Θελουμε να τα γνωριζουμε? Χρειαζεται να τα γνωριζουμε για να αγαπησουμε και για να ειμαστε με καποιον?
Μεγαλωνουμε, μαθαινουμε, ωριμαζουμε.. Ο ανθρωπος του τωρα που δεν μπορει να περιμενει.. Μιλαει διχως σκεψη.. Δεν αγαπαμε για το παρελθον, αγαπαμε για το τωρα.. Εμπιστευομαστε για το αυριο και κραταμε μυστικο για να εχουμε απο καπου να κρατηθουμε οταν πεσουμε.. Αναζηταμε την ουτοπια της αγαπης στον καθενα για υπαρχει η ελπιδα οτι ο καταλληλος ανθρωπος για τον καθενα υπαρχει εκει εξω, στα 7 δις που υπαρχουν στην γη.

Ο ανθρωπος του τωρα ξερει οτι δεν υπαρχει ο χρονος, δεν εχει την πολυτελεια.. για αυτο ψαχνει.. και για αυτο κανει λαθη. Και μακαρι ολοι να μαθαινουε απο αυτα . . .

γυρισα..

Πηγα και γυρισα. Γυρισα νονα και γυρισα με την φιλη μου διπλα μου =) μια καλη βδομαδα με αλλα λογια.. οοοοιιιι... και ο Θεμης ηταν τελειος καθ'ολη την διαρκεια της βαφτισης του.. κιχ δεν εκανε μονο που φοβηθηκε οταν του εριξαν νερο στο προσωπο οπως τα περισσοτερα μωρα.

Τα πραγματα δεν ειναι οπως τα ειχα αφησει το καλοκαιρι. Ο κοσμος αλλαζει, κανει αλλα πραγματα, περπαταει μπροστα. Και χαιρομαι. Περισσοτερο για αυτους που πανε μπροστα, γιατι θελουν κατι περισσοτερο απο την ζωη τους, θελουν βα εξελιχθουν.. και χαιρομαι..

Και χαιρομαι γιατι η φιλη μου πλεον καταλαβαινει πως βλεπω την ζωη και εγω καταλαβαινω πως βλεπει αυτη τη ζωη. και χαιρομαι.. απλα χαιρομαι..

Σπιτι μου για λιγο

Θα βρω την γιαγια μου στην κουζινα να μαγειρευει φρικασε.. Θα βρω τον πατερα μου να κριτικαρει το μαλλι μου.. θα βρω την μανα μου να λεει ποσο αλλαξα και θα εχω τους φιλους μου να σχολιαζουν τα ρουχα μου.. θα ειμαι εκεινη που ηρθε απο εξχ και νομιζει πως τα ξερει ολα.. θα ειμαι σπιτι μου και για μξια στθγμη ολα θα ειναι οπως πρεπει.

Για μια στιγμη μονο.. μετα θα βρω ολα αυτα που με εκαναν να φυγω..

Χωρις τιτλο

Κρυωμενη, σπιτι και βλεποντας Grey´s Anatomy μεχρι το πρωι.. ακομα δεν εφαγα πρωινο και το στομαχι μου δεν εχει σιγαμο.. δεν μπορω να κανω τιποτα.. παρολα αυτα εβαψα εκεινη την καταραμενη συρταριερα και επιτελους βλεπεις την ομορφια της..
Και ενω το κεφαλι μου παει να σπασει συνεχιζω να ζωγραφιζω και να ονειρευομαι.. γιατι ετσι ειμαι.. και αυτο ξερω να κανω..

Σε επαιξα..

"Σε επαιξα στην αρχη, σε επαιξα προχθες και θα σε παιξω αυριο.. Μεχρι εκεινο το βραδυ του Μαιου σε επαιζα συνεχως, σχεδον.. και μετα μοιραστηκες ενα μυστικο και πλεον δεν μπορω.. Δεν ειναι οτι δεν σε αγαπαω, δεν ειναι οτι θελω το κακο σου, ειναι οτι αυτος ειμαι και δεν μπορω να κανω αλλιως.. ειμαι εγωιστης και θελω να γινεται το δικο μου,, αν το καλοσκεφτεις κανεις πραγματα που πολλες φορες δεν θελεις και κανω πραγματα που ξερω θα σε πληγωσουν..

Δεν ειμαι τελειος, δεν ειμαι το καλυτερο γαι σενα.. πλεον ομως σκεφτομαι τι κανω και αν με πιασω να σε παιζω σταματαω.. γιατι πλεον ξερω πως λειτουργεις.. ξερω πως σκεφτεσαι.. θελω να σκεφτεις αν πραγματικα ειμαι το καλθτερο για σενα, αυτο που χρειαζεσαι και αυτο που πραγματικα θελεις.. και πρεπει τωρα..."

Οταν εμπιστευεσαι σε καποιον την ζωη σου δεν περιμενεις να ακουσεις κατι τετοιο.. Οταν μετα απο 9 μηνες εχεις περασει σχεδον καθε μερα μαζι του δεν περιμενεις κατι τετοιο.. Οταν αφηνεσαι γιατι πιστευεις, κατι σαν και αυτο σε βρισκει με εκπληξη..
Και κανεις αυτο που ξερεις καλυτερα.. μενεις γιατι δεν ειναι καθε μερα που βρισκεις καποιον να σε καταλαβαινει εστω και αν σε εχει παιξει...

Κρυωνω..

Ντυμενη με φορμες, χοντρες μαλλινες καλτσες, την κοκκινη μπλουζα της μανας μου και την κουβερτα τυλιγμενη γυρω μου κρυωνω..
Τα ποδια μου κρυα και τα δαχτυλα μου παγωμενα.. οχι δεν εχει κρυω.. σημερα η μερα ηταν ηλιολουστη και για μια φορα δεν φυσουσε ο αερας.. παλι κρυωνω..
Ολη την ημερα τα ποδια μου κρυα και τα δαχτυλα μου παγωμενα..
και μπαινω στην κουζινα και βλεπω το παραθυρο 2 εκατοστα ανοιχτο.. βιαζομαι να το κλεισω και μετα απο λιγο νιωθω λιγο καλυτερα..

Το ερωτημα ειναι τι κανουν αυτοι που δεν εχουν ενα παραθυρο να κλεισουν? και νοιωθω τυχερη που δεν ειμαι μια απο εκεινους..

Που πηγε η ανοιξη?

Αυτη η κοπελα που λες εχει ματια πρασινα σαν την ανοιξη.. Για μενα η ανοιξη εχει χρωμα πρασινο.. και συμβολιζει την χαρα, την ευτυχια και τον ερωτα.. ετσι και αυτο το κοριτσι... Μου θυμιζει την ανοιξη ακομα και σημερα..

Λενε πως η πρωτη αγαπη ποτε δεν πεθαινει.. Το πιστευω.. Η πρωτη μου αγαπη ηταν αυτη η κοπελα.. Δεν μπορω να θυμηθω μεσα σε αυτα τα 21 χρονια κανεναν στον οποιο πραγματικα δωθηκα.. με τετοιο παθος ωστε να μην κρατησα τιποτα για μενα.. επι 6 χρονια ηταν το επικεντρο της ζωης μου.. και ημουν χαρουμενη.. παρα πολυ..

Και τωρα ειμαι χαρουμενη αλλα μου λειπει.. και σκεφτομαι αν αυτο το διαλλειμα μας χρειαζοταν... αναρωτιεμαι θα ηταν αν δεν ειχαμε παρει αποστασεις να μεγαλωσουμε, να ωριμασουμε.. θα ημασταν οπως τωρα? με ενα μνμ, και ενα γραμμα ξεχασμενο μες στο συρταρι αναπολωντας την εφηβεια και θελοντας πισω την φιλη μας η θα ειχαμε κοψει για παντα ολες τις χορδες?

Μα δεν τις κοψαμε ομως? Δεν πληγωσαμε η μια την αλλη? και παλι εδω ειμαστε, στο ιδιο σημειο οπως παντα, προσπαθωντας η καθε μια με τον τροπο της να προσπερασει το εμποδιο για να πιασει μετα το χερι της αλληνης και να συνεχισει στον δρομο που οι μοιρα μας εχει δωσει..

Ηταν η πιο δυνατη φιλια που εζησα μεχρι τωρα, η πιο μεγαλη απογοητευση που περασα ποτε μου και ο πιο δυσκολος χωρισμος που δεν τον θελω ουτε στον εχθρο μου..
Την θελω πισω.. οχι γιατι την χρειαζομαι για να νοιωσω καλα.. αλλα γιατι ειναι η ανοιξη μου.. και δεν θελω μια ζωη διχως ανοιξη..

ανοιχτο βιβλιο ?

Δεν ημουνα ποτε απο τα ατομα που κρατουσαν αποστασεις.. δεν ημουνα αυτη που δεν συγχωρουσε.. δεν ημουνα εκεινη που πεισμωνε μεχρι να σπασει ο αλλος..
Ημουνα εκεινη που οτι και να ελεγες περνουσε απο μεσα της και μετα εφευγε.. οτιδηποτε.. ημουνα εκεινη που δεν την ενοιαζε.. ημουνα εκεινη που δεν εδινε δεκαρα για το τι θα πουνε οι αλλοι..

Ειχα μια φιλη που ηταν το αντιθετο.., πεισματαρα, κρατουσε αποστασεις, την ενοιζε τι ελεγαν οι αλλοι.. εχω να την δω πανω κατω δυο χρονια.. γιατι πεισμωσα.. γιατι αυτην την φορα με ενοιαζε τι ελεγαν οι αλλοι.. τι ελεγαν για την σχεση μας..

Και ετσι τωρα δεν εχω αλλο πεισμα.. παλι δεν με νοιαζει.. κουραστηκα να ειμαι εκεινη που κραταει αποστασεις.. και ετσι παλι ειμαι εκει που ημουνα, εκει που μου αρεσει.. Οι καινουριοι μου φιλοι μολις με μαθανε.. το διαφορετικο.. δεν εχω personal space or bandouries.. αν και καποιοι δεν το αντεχουν εμαθαν πως ειμαι.. ανοιχτο βιβλιο και ομως οχι..

γιατι πως γινεται ενα ανοιχτο βιβλιο να μην μοιραζεται τους πιο μεγαλους του φοβους με τους φιλους του? στην κοπελα εκεινη τους μοιρασα και ομως δεν ενοιωσα οτι μου εδωσε κατι πισω.. αναλογο..
Προχθες εκλαψα για πρωτη φορα.. και παλι ηταν 3 δακρυα, τα σκουπησα τον κοιταξα και ειπα:
Ολα στο μυαλο μου ειναι.. μην ανησυχεις..

Και για πρωτη φορα με ειδε για αυτο που ειμαι..

Και ειναι ολα μπλε..

Το οβεραλ μου ειναι μπλε, το μπουφαν μου ειναι μπλε και η τσαντα μου ειναι μπλε.. Τα γυαλια μου μεν κοκκινα και τα σταρακια μου μωβ αλλα δεν βαριεσαι.. γιατι οι φορμες μου ειναι μπλε.. τα σεντονια μου μπλε και το κινητο μου κοκκινο.. Και εκανα αυτο που δεν θα τολμουσα πριν 4 χρονια.. το μαλλι μου μπλε και χωρις μακρος..

Και ειναι τελειο..

Απο περυσι με αγαπη...

Θελω να χαθω μεσα στα ματια σου
Να δω τον κοσμο των ονειρων τα παλατια σου
Θελω να μεθυσω απο το φιλι σου
Το αγνωστο να εξερευνησω μονο μαζι σου...

Να χαθω απο τον κοσμο και ολους τους γυρω
Θα εισαι ο μονος στου οποιου τον ωμο θα θελω να γειρω..
Να μεθυσω με σενα αγκαλια και να πεσω απο του κοσμου τα σκαλια..

Και μετα χαθηκα σε λογια αληθινα και σ'εχασα στον ερωτα ψηλα
Και μεθυσα απο αγαπη τρυφερη και ομως αναρωτηθηκα:
Ηταν ποτε αληθινη;

Τι τρεξιμο τι κρασι..

Γυρναω απο την δουλεια, βαζω τις φορμες, τα καινουρια μου και το πρωτο ζευγαρι παπουτσια τρεξιματος που αγορασα και βγηκα εξω απο την πορτα.. και ετρεξα.. και ετρεξα λιγο ακομα οσπου δεν αντεξα αλλο και αρχισα το περπατημα..
και να η θεια στα 50 (σορυ μητερα), και να ο παππους στα 60 (σορυ πεθερουλη) να με προσπερνανε με 1000.. και εκει που πηγαινα αναρωτιομουν γιατι μπορουν αυτοι και οχι εγω.. Και ετσι χωρισ δευτερη σκεψη ξαναξεκινησα το τρεξιμο.. τι το ηθελα?? ε?? τι το ηθελα??

Εφτασα σπιτι μουσκεμα, χωρις ανασα και με ποδια μουδιασμενα (εδεσα βλεπεις τα παπουτσια πιο σφιχτα αο οτι επρεπε).. κατσε κατω και κανε κοιλιακους.. ε μα ειπαμε.. ή γυμναζομαστε ή δεν κανουμε τιποτα.. και μετα ραχαιοι.. και μετα μπανιο..

Και τωρα μολισ εφαγα, εκατσα στον καναπε και πινω λιγο κρασακι... καλο για την καρδια λεει..
ετσι και το τρεξιμο... αντε να δουμε τι θα καταφερω μεχρι τον νοεμβριο.. αντε να δουμε..

Δεν ηταν και ασχημα..

Δεν ητανε τιποτα ελεγα στον εαυτο μου.. Ενοιωθα αμηχανα γιατι ολοι ηξεραν τι ειχε γινει.. και αυτοι που δεν ηξεραν ειχαν ακουσει και εκαναν σεναρια εξτρα. και καπου εκει μου επιασε το χερι και με τραβηξε κοντα.. και καπου εκει μου ψιθυρισε: Σε απαιτω..

Και κοιταξα μεσα σε δυο ματια και ηξερα πως εδω θα μεινω.. και μηνες αργοτερα αυτα τα δυο ματια με κοιτανε και μου λενε: Δεν ερχεσαι να περασουμε τα χριστουγεννα με τους γονεις μου?

Και απανταω οπως τοτε.. με ενα πλατυ χαμογελο και ενα σφιξημο χεριου..

Θα επρεπε..

Θα επρεπε να εγραφα αυτην την στιγμη πανωστην εργασια μου αλλα οχι.. Αντιθετα σερφαρω στο ιντερνετ βλεποντας που και που το προφιλ μου στο βιβλιο των προσωπων..
Σκεφτομαι οτι μου ειπε η κοπελα που πηρα τηλεφωνο για να κλεισω ραντεβου για ενα κουρεμα> -Ονομα?
-Καρολινα.
-Επιθετο?
-Λιολιου.
-Πω πω τι διαφορετικο επιθετο. Τηλεφωνο?
-0767 156 156.
-Πω πω τι τελειο νουμερο τηλεωνου.
-Ευχαριστω.

Τι αλλο να πω που ειμαι πλεον συνηθησμενη. Ακομα και στην Ελλαδα το ονομα μου ειναι διαφορετικο. Δεν υπαρχουν πολλοι που λεγονατι Λιολιος/ Λιολιου, αλλα εδω ειμαι και η μοναδικη. Σε ολη την Σουηδια μονη μου.. Για δες..
Πλεον ειμαι συνηθησμενη οτι με ρωτανε να τους συλλαβησω το ονομα μου αλλα μερικες φορες ακομα και εκει δεν καταλαβαινουν. Τι να πω, ολα πανω μου ειναι περιεργα, ακομα και το ονομα μου..
Στη Ελλαδα το Καρολινα στην Σουηδια το Λιολιου.. Δηλαδη πουθενα δεν 8α ειμαι εγω.. Παντα καπου θα ειμαι εκεινη με το περιεργο ονομα.. Η εκεινη με τισ δυο πατριδες..

Καλως ηρθα..

Τρελαινομαι για ποιηση.. για οτιδηποτε εκφραζει συναισθημα..
Τρελαινομαι για μουσικη και για διηγηματα...
Τρελαινομαι να εκφραζομαιμε χαρτι και με μολυβι..
Αλλα ο θπολογιστης ειναι το νεο μολυβι και χαρτι και να'μαι ποθ λες..
Στον κοσμο οπου ο καθενας μπορει να διαβασει την παραμικρη σου σκεψη..
Να δουμε αν θα μου αρεσει..

Παντως οτι γραφεται εδω περα ειναι 100% συναισθημα και ειναι 100% δικο μου..

Μιας ψυχης χαμενη στην αβυσσο του αγνωστου..