Απο περυσι με αγαπη...

Θελω να χαθω μεσα στα ματια σου
Να δω τον κοσμο των ονειρων τα παλατια σου
Θελω να μεθυσω απο το φιλι σου
Το αγνωστο να εξερευνησω μονο μαζι σου...

Να χαθω απο τον κοσμο και ολους τους γυρω
Θα εισαι ο μονος στου οποιου τον ωμο θα θελω να γειρω..
Να μεθυσω με σενα αγκαλια και να πεσω απο του κοσμου τα σκαλια..

Και μετα χαθηκα σε λογια αληθινα και σ'εχασα στον ερωτα ψηλα
Και μεθυσα απο αγαπη τρυφερη και ομως αναρωτηθηκα:
Ηταν ποτε αληθινη;

Τι τρεξιμο τι κρασι..

Γυρναω απο την δουλεια, βαζω τις φορμες, τα καινουρια μου και το πρωτο ζευγαρι παπουτσια τρεξιματος που αγορασα και βγηκα εξω απο την πορτα.. και ετρεξα.. και ετρεξα λιγο ακομα οσπου δεν αντεξα αλλο και αρχισα το περπατημα..
και να η θεια στα 50 (σορυ μητερα), και να ο παππους στα 60 (σορυ πεθερουλη) να με προσπερνανε με 1000.. και εκει που πηγαινα αναρωτιομουν γιατι μπορουν αυτοι και οχι εγω.. Και ετσι χωρισ δευτερη σκεψη ξαναξεκινησα το τρεξιμο.. τι το ηθελα?? ε?? τι το ηθελα??

Εφτασα σπιτι μουσκεμα, χωρις ανασα και με ποδια μουδιασμενα (εδεσα βλεπεις τα παπουτσια πιο σφιχτα αο οτι επρεπε).. κατσε κατω και κανε κοιλιακους.. ε μα ειπαμε.. ή γυμναζομαστε ή δεν κανουμε τιποτα.. και μετα ραχαιοι.. και μετα μπανιο..

Και τωρα μολισ εφαγα, εκατσα στον καναπε και πινω λιγο κρασακι... καλο για την καρδια λεει..
ετσι και το τρεξιμο... αντε να δουμε τι θα καταφερω μεχρι τον νοεμβριο.. αντε να δουμε..

Δεν ηταν και ασχημα..

Δεν ητανε τιποτα ελεγα στον εαυτο μου.. Ενοιωθα αμηχανα γιατι ολοι ηξεραν τι ειχε γινει.. και αυτοι που δεν ηξεραν ειχαν ακουσει και εκαναν σεναρια εξτρα. και καπου εκει μου επιασε το χερι και με τραβηξε κοντα.. και καπου εκει μου ψιθυρισε: Σε απαιτω..

Και κοιταξα μεσα σε δυο ματια και ηξερα πως εδω θα μεινω.. και μηνες αργοτερα αυτα τα δυο ματια με κοιτανε και μου λενε: Δεν ερχεσαι να περασουμε τα χριστουγεννα με τους γονεις μου?

Και απανταω οπως τοτε.. με ενα πλατυ χαμογελο και ενα σφιξημο χεριου..

Θα επρεπε..

Θα επρεπε να εγραφα αυτην την στιγμη πανωστην εργασια μου αλλα οχι.. Αντιθετα σερφαρω στο ιντερνετ βλεποντας που και που το προφιλ μου στο βιβλιο των προσωπων..
Σκεφτομαι οτι μου ειπε η κοπελα που πηρα τηλεφωνο για να κλεισω ραντεβου για ενα κουρεμα> -Ονομα?
-Καρολινα.
-Επιθετο?
-Λιολιου.
-Πω πω τι διαφορετικο επιθετο. Τηλεφωνο?
-0767 156 156.
-Πω πω τι τελειο νουμερο τηλεωνου.
-Ευχαριστω.

Τι αλλο να πω που ειμαι πλεον συνηθησμενη. Ακομα και στην Ελλαδα το ονομα μου ειναι διαφορετικο. Δεν υπαρχουν πολλοι που λεγονατι Λιολιος/ Λιολιου, αλλα εδω ειμαι και η μοναδικη. Σε ολη την Σουηδια μονη μου.. Για δες..
Πλεον ειμαι συνηθησμενη οτι με ρωτανε να τους συλλαβησω το ονομα μου αλλα μερικες φορες ακομα και εκει δεν καταλαβαινουν. Τι να πω, ολα πανω μου ειναι περιεργα, ακομα και το ονομα μου..
Στη Ελλαδα το Καρολινα στην Σουηδια το Λιολιου.. Δηλαδη πουθενα δεν 8α ειμαι εγω.. Παντα καπου θα ειμαι εκεινη με το περιεργο ονομα.. Η εκεινη με τισ δυο πατριδες..

Καλως ηρθα..

Τρελαινομαι για ποιηση.. για οτιδηποτε εκφραζει συναισθημα..
Τρελαινομαι για μουσικη και για διηγηματα...
Τρελαινομαι να εκφραζομαιμε χαρτι και με μολυβι..
Αλλα ο θπολογιστης ειναι το νεο μολυβι και χαρτι και να'μαι ποθ λες..
Στον κοσμο οπου ο καθενας μπορει να διαβασει την παραμικρη σου σκεψη..
Να δουμε αν θα μου αρεσει..

Παντως οτι γραφεται εδω περα ειναι 100% συναισθημα και ειναι 100% δικο μου..

Μιας ψυχης χαμενη στην αβυσσο του αγνωστου..