Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Περπατω στην παραλια και παρακολουθω τα βηματα μου.. Τις πατημασιες μου στην αμμο που σβηνονται απ'το κυμα! Ετσι ησουν και εσυ... Μια πατημασια στην αμμο που χαθηκε τοσο γρηγορα και απλα..

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Δεν ειμαστε πια 16...

Ειναι μια απο αυτες που αποκαλω "καλη φιλη". Ενα απο τα προσωπα που παιρνεις τηλεφωνο οταν δεν εισαι καλα. Ενα απο τα προσωπα που μπορεις να κοιταξεις με δακρυα στα ματια. Καποια με την οποια μπορεις να μοιρασεις τα συναισθηματα σου. Απο οτι καταλαβα την Κυριακη προκειται να μοιραστω μαζι της κατι παραπανω.

Αυτην πηρα τηλεφωνο οταν χωρισα. Της εχω δηιγηθει τα παντα. Γνωριζει καθε λεπτομερεια. Ξερει τα παντα για το τι ειδος σεξ καναμε και δεν καναμε. Δεν εχω συναισθηματα για αυτον. Ειχαμε καποτε κατι ομορφο που τελειωσε. Τωρα εχουν συναισθηματα ο ενας για τον αλλον. Ερωτας λεγεται μου ειπε.

Ειμαι εκεινη η πρωην που δεν προκειται να φυγει. Η πρωην που ειναι παντα εκει. Ειμαι η πρωην που ειναι παντα εκει. Ειμαι η φιλη που ειναι η πρωην. Θα βρισκομαι στο παρασκηνιο και θα βρισκομαι εκει συχνα. Πραγμα δυσκολο. Για μενα. Για αυτους.

Αλλα ειναι προβλημ αδικο τους. Δεν μπορω εγω να τους πω τι να αισθανθουν η οχι. λλα μπορω να τους πω οτι με ενοχλει λιγακι και οτι δεν θα μου ειναι ευκολο. Αλλα με τον καιρο ολα καλα θα πανε.. Αρκει να περασει ο καιρος..