Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Οταν το παρελθον στοιχειωνει το σπιτι σου..

Δεν ειπα οτι θα ηταν ευκολο να μετακομισω σε ενα διαμερισμα στο οποιο ο ανθρωπος μου μενει εδω και δεκα χρονια. Δεν ειπα οτι θα ηταν ευκολο να κανει μερος η οτι ολα θα ειχαν βρει την θεση τους μετα απο μια βδομαδα. 1,5 μηνα αργοτερα αρχζουμε να μετακομιζουμε βιβλιοθηκες και ρουχα. Γιατι μολις βρηκαμε πως θελουμε το διαμερισμα μας.

Ηξερα οτι για περιπου δυο χρονια επασχε απο ας το πουμε καταθλιψη και οτι δεν εκανε και πολλα με το διαμερισμα. Αλλα δεν καταλαβα ποτε οτι δεν πεταξε το παρελθον του εξω με την μια. Την βρισκω σε φωτογραφιες, σε μηνυματα που τοθ εγραψε και σε καρδουλες απο εδω και απο εκει. Τα εβαλα σε μια σακουλα και του ζητησα η να τα πεταξει η να τα βαλει ολα καπου αρκει να μην τα βλεπω. Ειπε θα τα πεταξει. Η σακουλα με κοιταζει και ακουω την φωνη της να μου λεει ''Δεν αλλαξαν και πολλα στο διαμερισμα απο τοτε που μετακομισα''. Πλεον βρισκεται στην Ιαπωνια αλλα το κοριτσι δνε μου φταιει. Μου την δινει που στο ιδιο διαμερισμα που μενω εγω τωρα παραμενουν πραγματα δικα της.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Η ζωη μου σε 10 κουτες..

Μετακομισα. Αφησα την γκαρσονιερα μου για εν μεγαλυτερο διαμερισμα. Αφησα το καινουριο μου κρεβατι και την μικρη μου μπανιερα για παλια σεντονια και ενα πλυντηριο. Μαζεψα τα βιβλια μου σε κουτες για να τα ανεβασω σε ραφια με βιβλια καποιου αλλου. Οι ταινιες μου αναμεσα στις δικες του και ο πινακας με τις πασχαλιες στην κρεβατοκαμαρα.

Μετακομισα. Πλεονδεν ειμαι μονη μου αλλα με καποιον αλλον. Στο ιδιο διαμερισμα, καθε μερα, καθε βραδυ. Δεν κοιμαμαι ποτε μονη μου και ξυπναω παντα διπλα του. Μαθαινω την μουσικη του και μαθαινω τις αγαπημενες του ταινιες. Γιατι δεν με ενοχλει. Γιατι καποια πραγματα τα θελω δικα μου.

Μετακομισα. 4 κουτες μου απεμειναν να ανοιξω. ΚΟυτες με αναμνησεις, φωτογραφιες και ημερολογια. Κουτες με βιβλια και δισκετες, με υπολογιστη και ρουχα. Μοιραζομαι ντουλαπια και μοιραζομαι την καθημερινοτητα μου.

Εδω και εναν μηνα συζω με τον ανθρωπο που εφερε τα πανω κατω στην ζωη μου. Η ποθ την εβαλε σε καποια ταξη. Και μου αρεσει. Αλλα ακομα δεν μπορω να συνηθησω στην ιδεα οτι απο εδω και περα δεν θα μπορω να τραγουδαω δυνατα στο ντουζ..