Περιμενοντας τον Ιουνιο..

Η μιζερια μου εχει γινει αναποφεκτη πλεον. Μπαινεις σε δωματιο οπου στεκομαι και μπορεις να κοψεις τις φλεβες σου μονο να ριξεις μια ματια πανω μου.. να τρως επειδη πρεπει και να κοιμασαι παραπανω απο οτι πρεπει. Στην δουλεια κοιταζω μια οθονη και οταν ερχομαι σπιτι δεν εχω ουτε κλειδια για να ανοιξω την πορτα.. γιατι απλα τα αφησα μεσα στην τσαντα μου την οποια ξεχασα στην δουλεια..

Θα μου πεις να χαιρομαι που εχω μια δουλεια να πηγαινω.. και εγω απαανταω μεχρι τις 3 ιουνιου.. μετα τελος. το ερωτημα ειναι αν μπορω να κρατηθω αλλους δυο μηνες. Δεμ ειμαι καλα. Και δεν μπορω ακριβως να πω το γιατι. Ισως απλα γιατι πνιγομαι. Ισως απλα γιατι δεν καταλαβαινω τι κανω στην δουλεια μου. Τι προσφερω.

Και περιμενω λοιπον το καλοκαιρι. Τις πασχαλιες να ανθισουν και τις πεταλουδες στο στομαχι μου.. περιμενω την πατριδα να ερθει σε μενα..

Αυτος..

Οταν ζεις με εναν ανθρωπο καταθλιπτικο δεν αργει να σε παρει και εσενα κατω. Μια μερα δεν μπορεις να σηκωθεις απο το κρεβατι και περνας την μερα σου εκει. Μου ετυχε. δεν μου αρεσε.

Ο καταθληπτικος σου ερωτας παιρνει ολη σου την ενεργεια. Τι μπορω να πω για να μην χαλαστει, χρειαζεται χαδια καθε μερα και χρειαζεται την συμπαρασταση σου. Με αποτελεσμα εσυ να μην μπορεις ποτε να εισαι χαλια γιατι πρεπει το αλλο σου μισο να μπορει να βασιστει πανω σου καθε μερα ολη μερα.

Με χαλαει και προσπαθω να τον βοηθησω να γινει καλα. Αλλα γινεσαι ποτε καλα? Παυεις ποτε να εισαι καταθληπτικος? Και θα μπορεσω εγω για το υπολοιπο της ζωης μου να ξυπναω διπλα σε καποιον που δεν μπορει να σηκωθει απο το κρεβατι του?

''Αν τον αγαπας θα μεινεις και θα πεις και ενα τραγουδι'' μου λεει η συνειδηση μου και τα βλεμματα των κολλητων του. Η δικοι μου τι να πουνδε που δεν τους λεω τιποτα γιατι αν τους πω κατι θα με κουβαλησουν αρων αρων πισω στο παλιο μου διαμερισμα, θα με κλειδωσουν και θα πεταξουν το κλειδι. Αλλα αν ακουσω εμενα, τον εαυτο μου, την Καρολινα δεν θα μπορεσω να ακουσω τιποτα.. Γιατι απλα δεν μπορω να παρω μια αποφαση. Για τον αγαπαω και αγαπαω και εμενα.. αλλα αγαπαω εκεινον λιγο παραπανω..

Το γελιο και η χαρα..

που μου δινουν οι φιλοι μου ειναι το Α και το Ω στην ζωη μου. Η φωτογραφια ειναι τραβηγμενη το 2007 ενα βραδυ. δεν θυμαμαι αν ειναι χειμωνας ή καλοκαιρι αλλα θυμαμαι οτι η θαλασσα ηταν κρυα, μαυρη και παρεα μου ειχα το κοριτσι με το οποιο εχω περασει τις πιο ομορφες στιγμες μου.

Δεν ηταν η πρωτη φορα που καναμε μπανιο ετσι οπως μας γεννησαν οι μαναδες μας αλλα ουτε και το τελευταιο. Μου λειπει ομως, με ρουχα και χωρις..

Μιλαω αλλα ποιος με ακουει?

Προσεχω τα λογια μου, τις εκφρασεις μου, τις δρασεις μου. Να προσεχω τα παντα και να περπαταω στις μυτες των ποδιων μου για να μην δωσω αφορμη να νομιζει οτι δεν ειμαστε καλα. Στο σπιτι μας ζουμε στην δεκαετια του πενηντα, μονο η ποδια μου λειπει. καθαρισμα, σκουπα, πλυντηριο, μαγειρεμα και οτι αλλο χρειαζεται να κανει καποιος οταν μενει σε ενα σπιτι χωρις υπηρετες το κανω. δηλαδη εχω καταντησει υπηρετρια.

"Σε παρακαλω βγαλε εξω τα σκουπιδια". Τι σε παρακαλαω ρε φιλος? Και εσυ εδω δεν μενεις? Εσενα δεν σου βρωμαει δηλαδη? Εσενα δεν σε ενοχλει που δεν εχεις ρουχα πλυμμενα να βαλεις? Η που δεν εχει φαγητο στο ψυγειο? Απορω πω ςζουσες πριν εμενα.. Α ναι κατσε. ΔΕΝ ΖΟΥΣΕΣ!!!!

Μιλαω εγω και σου τα λεω. Τα λεω και στους κολλητους μου. με μια διαφορα. Εκεινοι με ακουνε. Εσυ απλα με εχεις βαλει στον ιδιο καδο με τις πρωην σου και το εχεις παρει αποφαση οτι μια μερα θα σε αφησω. Ε ΝΑΙ ΡΕ ΣΠΙΡΤΟ ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ??

Εσυ δουλευεις και δεν προλαβαινεις. ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΚΑΝΩ ΠΑΙΖΩ 9 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ? Με δουλευεις η απλα το παιζεις χαζος? Τι να πω.. Η υπομονη εχει και τα ορια της.. Σας το λεω για να το ξερετε και εσεις εκει εξω στο διαδικτυο. Εγω θα μετακομισω αν δεν αλλαξουν τα πραγματα. Δεν ηθελα σχεση για να γινω κουβερναντα..

Το προβλημα..

δεν ειναι ολοι οι αλλοι. Το προβλημα ειμαι εγω. Εγω και οι ιδεες μου. Εγω και τα αισθηματα μου. Εγω και το ηθος μου, που καποιες φορες αναρωτιεμαι αν υπαρχει καθολου.

Περασαν εξι μηνες και αναγνωριζω τα σημαδια. Αναγνωριζω τα ερωτηματα και βλεπω που ανηκω πραγματικα. Με εμενα. Γιατι αγαπαω εμενα παραπανω απο καθε τι και απο κανεναν. Θελω ομως να αγαπαω και θελω να κανω ονειρα με καποιον διπλα μου. Αλλα δεν το υελω τοσο πολυ οσο να μπορω να πω οτι σε δυο μηνες παω αυστραλια και δεν με νοιαζει τιποτα. Ασχετο οτι θα μπορουσα να κανω ακριβως αυτο ακομα και σημερα χωρις να ενδιαφερομαι και τοσο αν ο αλλος θα πληγωθει.

Εγωιστρια εγω? Μα φυσικα και ειμαι. Για φιλους ομως και οικογενεια γινομαι χαλι να με πατησσεις και να σκουπισεις τα ποδια σου. Για το ετερον μου ημισυ (που μεχρι στιγμης εχω γνωρισει τουλαχιστον 3 φορες) δεν γινομαι ουτε χαρτομαντιλο για να σκουπισει τα δακρυα του. τι λεει αυτο για μενα? Οτι εχω προβλημα η οτι απλα μου αρκει να εχω φιλους, οικογενεια και ολα τα υπολοιπα δεν με νοιαζουν και τοσο.

Το ερωτημα που μου κανω ειναι:
Ξερεις τι ειναι θεατρο σημερα και τι πραγματικο αυριο?