Περιμενοντας τον Ιουνιο..

Η μιζερια μου εχει γινει αναποφεκτη πλεον. Μπαινεις σε δωματιο οπου στεκομαι και μπορεις να κοψεις τις φλεβες σου μονο να ριξεις μια ματια πανω μου.. να τρως επειδη πρεπει και να κοιμασαι παραπανω απο οτι πρεπει. Στην δουλεια κοιταζω μια οθονη και οταν ερχομαι σπιτι δεν εχω ουτε κλειδια για να ανοιξω την πορτα.. γιατι απλα τα αφησα μεσα στην τσαντα μου την οποια ξεχασα στην δουλεια..

Θα μου πεις να χαιρομαι που εχω μια δουλεια να πηγαινω.. και εγω απαανταω μεχρι τις 3 ιουνιου.. μετα τελος. το ερωτημα ειναι αν μπορω να κρατηθω αλλους δυο μηνες. Δεμ ειμαι καλα. Και δεν μπορω ακριβως να πω το γιατι. Ισως απλα γιατι πνιγομαι. Ισως απλα γιατι δεν καταλαβαινω τι κανω στην δουλεια μου. Τι προσφερω.

Και περιμενω λοιπον το καλοκαιρι. Τις πασχαλιες να ανθισουν και τις πεταλουδες στο στομαχι μου.. περιμενω την πατριδα να ερθει σε μενα..