και μου την δινει. Γιατι δεν σταματησα απλα να αφηνω τα αισθηματα και τις σκεψεις μου στο διαδυκτιο αλλα ουτε καν στο ημερολογιο μου πια δεν μιλαω. Δεν δινω πια φωνη στις σκεψεις μου. Απαραδεκτο και ετσι αποφασισα να αρχισω παλι το γραψιμο, μηπως ετσι δεν βουλιαξω απο ανοησια..
Πριν ομως αρχισω ξανα να αφηνψ τις σκεψεις μου για καποιον να διαβασει, θα χρειαστει να δωσω μερικα στοιχεια βασικα για να καταλαβαινονται αυτα που γραφω.
Παραμενω ακομα καπου στην Σκανδιναβια, και μολις πηρα πτυχιο απο το παιδαγωγικο τμημα του πανεπηστημιου μου. Αρχισα δουλεια σε ενα δημοτικο σχολειο της πολης μου και εχω ακομα τους ιδιους φιλους οπως παλια. Παραμενω ακομα στην σχεση που ειχα τοτε και συζουμε στο ιδιο διαμερισμα οπως πριν. Ολα παραμενουν ιδια, τιποτα δεν αλλαξε.
Εκτος του οτι αλλαξε. Εγω. Σαν ανθρωπος, σαν γυναικα, σαν ον και σαν ενα μικρο μερος του συμπαντος. Η πραγματικοτητα ειναι διαφορετικη απο οτι την περιμενα και δεν ξερω αν μου αρεσει. Σκεφτομαι φιλους και οικογενεια που δνε εχουν τιποτα πλεον στην πατριδα και αισθανομαι ευγνωμοσυνη που εγω εχω κατι. Που εχω καποιον. Αυτη η ευγνωμοσυνη θα με φαει. Ελπιζω πως κανω λαθος.
Πριν ομως αρχισω ξανα να αφηνψ τις σκεψεις μου για καποιον να διαβασει, θα χρειαστει να δωσω μερικα στοιχεια βασικα για να καταλαβαινονται αυτα που γραφω.
Παραμενω ακομα καπου στην Σκανδιναβια, και μολις πηρα πτυχιο απο το παιδαγωγικο τμημα του πανεπηστημιου μου. Αρχισα δουλεια σε ενα δημοτικο σχολειο της πολης μου και εχω ακομα τους ιδιους φιλους οπως παλια. Παραμενω ακομα στην σχεση που ειχα τοτε και συζουμε στο ιδιο διαμερισμα οπως πριν. Ολα παραμενουν ιδια, τιποτα δεν αλλαξε.
Εκτος του οτι αλλαξε. Εγω. Σαν ανθρωπος, σαν γυναικα, σαν ον και σαν ενα μικρο μερος του συμπαντος. Η πραγματικοτητα ειναι διαφορετικη απο οτι την περιμενα και δεν ξερω αν μου αρεσει. Σκεφτομαι φιλους και οικογενεια που δνε εχουν τιποτα πλεον στην πατριδα και αισθανομαι ευγνωμοσυνη που εγω εχω κατι. Που εχω καποιον. Αυτη η ευγνωμοσυνη θα με φαει. Ελπιζω πως κανω λαθος.
