Δεν ητανε τιποτα ελεγα στον εαυτο μου.. Ενοιωθα αμηχανα γιατι ολοι ηξεραν τι ειχε γινει.. και αυτοι που δεν ηξεραν ειχαν ακουσει και εκαναν σεναρια εξτρα. και καπου εκει μου επιασε το χερι και με τραβηξε κοντα.. και καπου εκει μου ψιθυρισε: Σε απαιτω..
Και κοιταξα μεσα σε δυο ματια και ηξερα πως εδω θα μεινω.. και μηνες αργοτερα αυτα τα δυο ματια με κοιτανε και μου λενε: Δεν ερχεσαι να περασουμε τα χριστουγεννα με τους γονεις μου?
Και απανταω οπως τοτε.. με ενα πλατυ χαμογελο και ενα σφιξημο χεριου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου