Λογια λογια λογια

Επηρεαζομαι. Ευκολα. Για το τι θα βαλω, τι μου παει, ποιος μου αρεσει, τι πρεπει να κανω και αν ειμαι καλα η οχι. Το ηξερα αυτο για μενα αλλα χθες παραπηγε. Το καταλαβα παρ'ολο το αλκοολ που κυλουσε στο αιμα μου. Το καταλαβα γιατι μου γαμησε την ψυχολογια. Η φιλη μου. Που ακουσε κατι και ετρεξε να μου το πει. Η μπορει απλα να το σκεφτηκε μονη της και δεν τολμησε να το πει ξεκαθαρα και ειπε ποιος αλλος της το ειπε. Οπως και να εχει.. Να προσεξω την φημη μου γιατι ο κοσμος βλεπει κια μιλαει. Πο φιλοι μου μπορει να ξερουν ποια ειμαι αλλα οχι οι υπολοιποι.
Εδω Σουηδια δεν εχουν κααταλαβει τι εστι χωριο. Να μην μπορεις να περπατησεις εξω απο το απιτι σου χωρις την επομενη μερα να ακουσεις οτι να'ναι για το τι εκανες η οχι. Εγω ομως ξερω. Οτι ο κοσμος μιλαει. Οτι ο κοσμος μπορει να ειναι αηδιαστικα κακος και ασχημος. Εμαθα να μην με νοιαζει στο χωριο τι λενε. Θα με νοιαξουν 5 φοιτητες της πολης? Που δεν γνωριζω καν?

Οταν βλεπεις οτι περναω καλα και ειμαι χαρουμενη μην μου γαμας την ψυχολογια. Αφου δεν με εχεις δει ετσι εδω και καιρο. Γαμα τους ολουε. Και σαν φιλος κρατα μου την πλατη και πες τον αλλον να βρει αλλου ναα σταξει το φαρμακι του γιατι εμεις δεν το χρειαζομαστε.

Να εκανα και κατι κακο. Γευτηκα ισως καποιον/α παραπανω. Χωρις να τους ρωτησω αν θελουν. Χορεψα με μενα και αγκαλιασα ατομα που εχω να δω ααπο το Φλεβαρη.
Ενα βραδυ. Ενα bag in box. Ενα συννεφο. Περασα ομορφα και καλα.

Τωρα αν καποιος θελει να πει κατι, παρακαλω ας πει. Μην διστασεις. Μονο μην πεις κατι που δεν ειναι αληθεια.. Εκει ειναι που την πατανε οι ρουφιανοι..

Σώμα, σκέψεις και αισθήματα..

Το σώμα σαφές. Οι σκέψεις κουβαρι. Τα αίσθηματα ανάμεικτα. Η φυσική επαφή είναι υπέροχη. Τα σώματα τραβιούνται σαν μαγνήτες και τα μάτια μιλούν πιο δυνατά και από τα λόγια. Οι σκέψεις δεν βγάζουν άκρη πλέον. Τι είναι πάνω και τι κάτω; Τι σωστό, τι λάθος και τι αληθινό; Τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα; Τι θέλω εγώ, εσύ, εμείς; Στα αλήθεια? Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Μια θάλασσα από χρώματα που με τραβάνε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πρόκειται για ανθρώπους γύρω μου, αλλά και για σένα και για μένα .. Τι αισθάνομαι εγώ. Τι εσύ.

Κανείς από τους δυο μας δεν τολμά. Κανείς από τους δυο μας δεν γνωρίζει .. Μέσω μιας σιωπηλής συμφωνίας χτίζουμε εμπόδια. Μέσω μικρών χειρονομιών χτίζουμε γέφυρες. Οι λέξεις κρέμονται στον αέρα όταν λέμε αντίο. Λες και θέλουμε περισσότερα. Σαν να υπήρχε κάτι μεταξύ μας. Πάμε μπροστά και περιμένουμε. Απολαμβάνουμε αυτό που έχουμε. Οτι και να είναι αυτό. Μηνύματα για να βρεθούμε. Βόλτες και αναρρήχηση. After works και έξοδοι. Απολαμβάνουμε. Αλλά η αβεβαιότητα υπάρχει. Δοκιμάζουμε τα νερά και δεν τολμάμε να βουτήξουμε. Εγώ μια φορά δεν είμαι έτοιμη να βουτήξω. Αλλά μου δίνεις ανάμεικτα σινιάλα. Λές κόκκινο ενώ δίχνεις πράσινο.

Αρκετά για να συγχύσουν οποιονδήποτε.

Απριλιος..

Σου ειπα οτι δεν θελω να μοιραστω με αλλον το κορμι μου. Οτι δεν ειμαι για τετοια. Σου ειπα οτι το να μοιραζομαι το στομα μου και την γλωσσα μου δεν με ενοχλει. Το να δωσω το κορμι μου ομως σε καποιον σημαινει πως δινω ενα κομματι απο μενα. Δινω σαρκα. Δινω μια γευση απο μενα σαν ατομο. Τι μου αρεσει και τι οχι. Τι ανθρωπος ειμαι και που μπορω να φτασω. Δεν μπορω να με μοιραζομαι με πολλους ταυτοχρονα. Γιατι θα μοιραστω σε στρατοπεδα, σε πελαγη και σε ουρανους οπου δεν θα μπορω να πεταξω 100%. Γιατι θα ειμαι σκορπισμενη.

Μου ειπες πως δεν ξερεις. Σε επιασα στον υπνο. Πως ειχαμε συμφωνησει.

Σου ειπα πως αυτο δεν αλλαζει τιποτα. Δεν σε θελω παραπανω ουτε λιγοτερο. Δεν σου ζητω να αλλαξεις. Αλλα τι νοιωθω εγω. Μου ειπες αρκει να μην με πληγωσεις.

Μα δεν μπορεις να πληγωσεις το κενο. Ενα αισθημα που δεν υπαρχει δεν μπορει να χαθει. Ισως να γεννηθει. Δεν μπορω να με μοιραζομαι. Οσο και να θελω. Δεν το κατεχω. Μπερδευομαι. Η σαρκα μου δικη σου. Μην ξεχναμε ομως πως εχουμε ημερομηνια ληξεως..