Τι εχει σημασια?

Αυτος: Η πιο μεγαλη σου λυπη?

Εγω: Τι με ρωτησες τωρα? Δεν ηταν λιγες. Πρεπει να ηταν τον Ιανουαριο.. Ημουν τοσο χαλια που αρρωστησα. Μαλλον γραψε λαθος. Ημουν λυπημενη το φθινοπωρο και μεχρι πριν απο λιγες βδομαδες. Και το διαστημ μεταξυ 16-18 ηταν μια μεγλη μελαγχολια που λιγοι την ειδανε. Εσυ?

Αυτος: Οταν χωρισα με την κοπελα μου. Ημασταν μαζι δυο χρονια και οταν χωρισαμε καττερευσαν ολα. Ημουν χαλασμενος για 2-3 μηνες κι μετα μου πηρε κανα εξαμηνο να ξαναμπω στο παιχνιδι.

Ειμαστε διαφορετικοι. Οι σχεσεις διαφερουν μεταξυ τους.Και εμεις μαζι με αυτες. συναισθηματα δεν ειναι παντα το ιδιο. Ετσι κι το πως αντιμετωπιζουμε εναν χωρισμο. Γιατι ο καθε χωρισμος ειναι διαφορετικος.

Ολοι ομως σε σημαδευουν. Με τον εναν η τον αλλον τροπο. Ολοι θελουν χρονο και ο χρονος δεν εχει να κανει με το ποσο καιρο ησασταν μαζι η ποσο πολυ αγαπουσες αυτο το προσωπο. Ενας ερωτας μπορει να χρειαστει περισσοτερο χρονο απο μι σχεση που κρατησε 5 χρονια. Αλλα δεν εχει σημασια ποσο χρονο χρειαστηκες για να ξεπερασεις ενα χωρισμο. Σημασια εχει οτι ξεπερασες κατι που ποναει και πως εμαθες κατι απο τον πονο. Οτι εμαθες κτι απο την σχεση που ειχες. Κατι για τον εαυτο σου και κατι απο το τι θελεις πο την ζωη σου και τι σου λειπει.

Σημασια εχει να μπορεσεις να γινεις ολοκληρος παλι, να σταθεις στα ποδια σου και να πας μπροστα.

Λογια και σκεψεις..

Η μεση ποναει. Τα ματια κλεινουν. Το στομα στεγνο. Ο νους τρεχει. Γελιο ακουγεται. Στο τελος αποχωρει. Μονη μετο διαδυκτιο και αδεια ποτηρια.

Αξιολογηση εγινε. Η εμπιστοσυνη χαθηκε. Τι εγινε λαθος? Τι δεν ειπωθηκε? Τι κρατησα γι τον εαυτο μου? Τι δεν ηταν ξεκαθαρο? Σκεψεις βαζονται σε ταξη και τα αισθηματα παιρνουν το πανω χερι. Κνεις δεν ειπε οτι η ζωη ειναι ευκολη. Κανεις δεν ειπε οτι ειναι δικαιη. Ειναι ωρα να αλλαξω μερια, να αλλαξω πορεια. Καποιες φορες εινι καλυτερα να πεις "Γεια σας και ευχαριστω". Να γυρισεις την πλατη σου και να ευχηθεις καλη τυχη.

Στο βαθος βρισκεται η καρδια. Μερικες φορες βγαινει στην επιφανεια για να κρυφτει μετα ξανα. Σε μια γωνια βρισκεται εδω κι κααιρο ενα ονειρο θρυψαλα. Ποιος θα μαζεψει τα κομματια? Ποιος θα καθαρισει? Η θα ειναι για παντα μια αναμνηση?

Το φως εχει διαφορετικα χρωματα. Μερικες φορες φωτιζει ομορφα και καποιες αλλες χρωμα δεν υπαρχει. Ενα γκριζο τοπιο οπως η πολη στην οποια ζω. Η μουσικη που ακουγετι δεν εχει συγκεκριμενο χτυπο η τυπο απλα παιζει. Χωρις να ταιριαζει με τον γυρο κοσμο. Χαος επικρατει στον κοσμο, χαος στην χωρα, χαος στην πολη, χαος στο σπιτι.. Χαος επικρατει μεσα μου. Απο το χαος δημιουργειται ταξη. Συντομα θα την βρω την ακρη.. Αλλα μια αλλη μερα..

Πονος..

Ποναει το στομαχι μου. Απο το πρωι. Δεν βοηθαει τιποτ. Δεν ηρεμει. Λες και εχω μια πετρα κατω απο την καρδια μου και δεν μπορω να την ξεφορτωθω. Ολη μερα την κουβαλαω. Εχει κολλησει εκει και δεν λεει να παει πουθενα.

Ισως φταιει η δουλεια. Ισως φταιει το οτι αυτην την βδομαδα θα μαθω τι θα κανω του χρονου. Ισως φταιει οτι αυριο θα βρεθω με το παρελθον μου. Ισως παλι απλα εφαγα κατι που με πειραξε.
Οτι και να ειναι δεν θα με αφησει να κοιμηθω. Οπως και χθες. Η διαφορα ειναι πως οταν δεν μπορεις να κοιμηθεις επειδη ο αλλος ειναι σαν καμινι δεν σε ενοχλει. Οταν δεν μπορεις να κοιμηθεις επειδη το ειναι σου και το κορμι σου φωναζουν απελπισμενα για βοηθεια σε ενοχλει. Περισσοτερο οταν δεν γνωριζεις γιατι φωναζεις...

Δεν πειραζει..

Δεν χρειαζεται να ξερω πολλα. Αρκει να γνωριζω πως και οι δυο μας σκεφτομαστε το ιδιο. Απο οτι καταλαβαινω αυτο κανουμε. Εχουμε κατι "απλο και ασαφες". Αρκει να ξερουμε και οι δυο οτι δεν γνωριζουμε. Φτανει.

Δεν με ενοχλει που ενα μηνα αργοτερα συναναστρεφομαι με καποιον αλλον.αγματα Δεν ειναι που δεν σκεφτομαι τι ειχα πριν λιγες βδομαδες. Δεν σταματησα να τον αγαπαω. Δεν επαψα να νοιαζομαι και να τον σκεφτομαι. Απλα πλεον κρυωσα και ετσι δεν με νοιαζει και τοσο.

Δεν θα του το τριψω στην μαπα ουτε θα το φωναξω. Δεν θα το κρυψω ομως οτι μοιραζομαι το κρεβατι μου με καποιον αλλον. Οτι γελαω και περναω καλα με καποιον αλλον. Δεν θα κρυψω οτι υπαρχει περιπτωση ο αλλος να γινει αλλη η αλλοι. Εγω αποφασιζω. Οπως και αυτος για τον εαυτο του.

Χρειαζομαι τα κλειδια μου. Θελω να φυγει η σακουλα με τα πραγματα του απο το διαμερισμα μου. Θελω να τον δω και να του πω πως ολα θα πανε καλα και πως ειμαστε ενταξει. Και ας με διεγραψε. Και ας ειπε και ας εκανε. Ειμαστε ενταξει.

Γιατι οταν ποναμε κανουμε λαθη. Απλα.