Ο ανθρωπος του τωρα..

Διαβασα το ιστολογιο ενος φιλου μου πριν λιγο. Εγραφε για ατομα που εμπιστευομαστε διχως να τα ξερουμε στην πραγματικοτητα.. Ατομα που βαζουμε στην ζωη μας χωρις να αναρωτιομαστε που βρισκονταν χθες.. Ατομα αγνωστα.. ολα για την ουτοπια μιας μεγαλης αγαπης.. και οι σκεψεις δεν με αφησαν σε ησυχια..
Οταν γνωριζουμε καποιον που μας κανει να αισθανομαστε λιγο πιο ομορφα και λιγο πιο ευτυχισμενοι του ανοιγουμε την πορτα για ολο μας το ειναι. Μηπως και αν δεν παρουμε την ευκαιρια τωρα θα πεταξει, θα φυγει. Ο ανθρωπος ο ανυπομονος, ο ανθρωπος του τωρα.
Ειναι ετσι ομως? Ανοιγομαστε στον καθενα? Αφηνουμε τα μυστικα μας ετσι ευκολα, λες και δεν αξιζουν σε εμας τιποτα? Προσωπικα δεν μου αρεσουν τα μυστικα αλλα εχω και εφω μερικα.. Καποια που τα γνωριζω μονο εγω και ο εαυτος μου. Και αυτο οχι γιατι δεν εχω ατομα να τα μοιραστω, απλα γιατι θεωρω οτι δεν ειναι ετοιμα για αυτα.. στο λυκειο τα μυστικα ηταν ευκολα. Εδω, στην ζωη δεν ειναι ευκολα αλλα δυσκολα και βαρια μυστικα.
Καποιος παιρνει φαρμακα, ενας αλλος εχει τραυματικες εμπειριες απο παιδι και καποιος τριτος ενα παιδι που το ξερει μεσω μιας φωτογραφιας. Ειμαστε ετοιμοι για τετοια μυστικα? Θελουμε να τα γνωριζουμε? Χρειαζεται να τα γνωριζουμε για να αγαπησουμε και για να ειμαστε με καποιον?
Μεγαλωνουμε, μαθαινουμε, ωριμαζουμε.. Ο ανθρωπος του τωρα που δεν μπορει να περιμενει.. Μιλαει διχως σκεψη.. Δεν αγαπαμε για το παρελθον, αγαπαμε για το τωρα.. Εμπιστευομαστε για το αυριο και κραταμε μυστικο για να εχουμε απο καπου να κρατηθουμε οταν πεσουμε.. Αναζηταμε την ουτοπια της αγαπης στον καθενα για υπαρχει η ελπιδα οτι ο καταλληλος ανθρωπος για τον καθενα υπαρχει εκει εξω, στα 7 δις που υπαρχουν στην γη.

Ο ανθρωπος του τωρα ξερει οτι δεν υπαρχει ο χρονος, δεν εχει την πολυτελεια.. για αυτο ψαχνει.. και για αυτο κανει λαθη. Και μακαρι ολοι να μαθαινουε απο αυτα . . .