Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Γιατι νομιζεις πως δεν ειμαι καλα? Πως κλαιω? Πως αισθανομαι μονη μου? Δεν ειμαι..

Ειμαι χαρουμενη που η ζωη μου ειναι οπως ειναι. Απλη και λυτη. Χωρις μεγαλες δυσκολιες. Τα προβληματα μου ειναι αυτα μιας ανεπτυγμενης χωρας. Δεν εχω υπαρξιακα προβληματα. Ασχετα αν ο πονος εμφανιζεται που και που δεν εχω ουτε ερωτικα προβληματα.
Μου αρεσει η δουλεια μου και οι φιλοι μου. Ειμαι χαρουμενη που βρηκα ενα ειδος ασκησης που επιτελους μου αρεσει, την αναρρηχηση.

Χαμογελαω στον ηλιο και περπαταω ξυπολυτη στο γρασιδι. Οι κιτρινες πεταλουδες θα μου θυμιζουν παντα τον Ερικ και οι πικραλιδες παντα τον Κεβιν. Αγαπαω τον εαυτο μου και του δινω αυτο που χρειαζεται για να ειναι καλα. Χωρις να βαζω αλλους σε δυσκολη θεση. Τουλαχιστον προσπαθω. Αλλα ασχημα δεν νοιωθω.

Μιλαω, ακουω, πιανω, βλεπω και γευομαι την ζωη και οτι εχει να μου προσφερει. Μοιραζομαι τις σκεψεις και τα αισθηματα μου, αλλα πανω απο ολα ειναι δικα μου.

Σε σκεφτομαι. Καποιοες φορες ευχομαι να μπορουσα να κανω η να αισθανθω κατι παραπανω. Δεν το βρισκω. Λυπαμαι. Για αυτο μην με περιμενεις. Δεν μπορω να σου υποσχεθω οτι μια μερα θα φτασω εκει. Ετσι για να ξερεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: