Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Το προβλημα..

δεν ειναι ολοι οι αλλοι. Το προβλημα ειμαι εγω. Εγω και οι ιδεες μου. Εγω και τα αισθηματα μου. Εγω και το ηθος μου, που καποιες φορες αναρωτιεμαι αν υπαρχει καθολου.

Περασαν εξι μηνες και αναγνωριζω τα σημαδια. Αναγνωριζω τα ερωτηματα και βλεπω που ανηκω πραγματικα. Με εμενα. Γιατι αγαπαω εμενα παραπανω απο καθε τι και απο κανεναν. Θελω ομως να αγαπαω και θελω να κανω ονειρα με καποιον διπλα μου. Αλλα δεν το υελω τοσο πολυ οσο να μπορω να πω οτι σε δυο μηνες παω αυστραλια και δεν με νοιαζει τιποτα. Ασχετο οτι θα μπορουσα να κανω ακριβως αυτο ακομα και σημερα χωρις να ενδιαφερομαι και τοσο αν ο αλλος θα πληγωθει.

Εγωιστρια εγω? Μα φυσικα και ειμαι. Για φιλους ομως και οικογενεια γινομαι χαλι να με πατησσεις και να σκουπισεις τα ποδια σου. Για το ετερον μου ημισυ (που μεχρι στιγμης εχω γνωρισει τουλαχιστον 3 φορες) δεν γινομαι ουτε χαρτομαντιλο για να σκουπισει τα δακρυα του. τι λεει αυτο για μενα? Οτι εχω προβλημα η οτι απλα μου αρκει να εχω φιλους, οικογενεια και ολα τα υπολοιπα δεν με νοιαζουν και τοσο.

Το ερωτημα που μου κανω ειναι:
Ξερεις τι ειναι θεατρο σημερα και τι πραγματικο αυριο?

Δεν υπάρχουν σχόλια: