Οικογενεια

Το καταφύγιο μου σε αυτόν τον κόσμο του χαος. Πάντα διπλα μου, πάντα εκεί. Πάντα παρών στην καρδιά, στην ψυχή και μόνο ενα τηλεφώνημα μακριά. Η οικογένειά μου δεν είναι μόνο οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζομαι δεσμούς αίματος. Αποτελείται από πολλά περισσότερα. Ένα από αυτά είναι / ήταν εσύ.

Κάποτε επέλεξα να σε αποκαλέσω οικογένειά. Επέλεξα να βάλω εσένα και την οικογένειά σου στον εσωτερικό κύκλο και να σας κάνω οικογένειά μου. "Είσαι οικογένεια. Θα είσαι πάντα οικογένεια. Αν κάτι συμβεί σε εμάς, θα σε αγαπάω πάντα και θα σε θέλω κοντά". Λόγια που είπα και εννοούσα. Δεν έχω ξεχάσει, δεν έχω ξεχάσει τίποτα. Όλα είναι εκεί: το γέλιο, τα δάκρυα, ο πόνος και η ευτυχία. Ότι όμορφο και άσχημο, και επιλέγω να θυμάμαι ότι ήταν όμορφο. Ό, τι με έκανε να σε κάνω οικογένεια.

Και με τρώει από μέσα έξω. Πώς γίνεται να μην είσαι χαλαρός με την παρουσία μου; Πώς γίνεται να μην θες να με κοιτάξεις στα μάτια; Πώς γίνεται να μην θεσ να μου μιλήσεις; Επέλεξα ένα μονοπάτι που ήταν καλύτερο για τους δυο μας, η ζωές μας σήμερα μας το αποδεικνύουν. Δεν γίνεται να μην με παίρνει απο κάτω, μοιραστήκαμε κάτι χρόνια μάζι. Θέλω να σε αγκαλιάσω γιατί μου λείπεις. Μου λείπει ο φίλος μου. Η οικογένειά μου.

Μπορεί να μην είσαι έτοιμος ακόμα. Μπορεί να μην γίνεις ποτέ έτοιμος. Αλλά θα ήθελα πολύ να σε έχω ξανά στη ζωή μου. Δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος φίλος μου, φτάνει να είσαι ενα τηλεφώνημα μακρυά.