Αναμνησεις..

Θυμαμαι μια θαλασσα σαν κρυσταλλο, μια παραλια φταγμενη απο κουκιδες αμμου σαν διαμαντια. Ενα μαυρο τερας για σκυλι να με ακολουθει παντου και βραχια που εκαναν τα γονατα να ματωνουν. Θυμαμαι τον Δημητρη που μου εμαθε να βουταω απο τα κλουβια και να πιανω πατο. Την ζουγκλα και εμενα να πηδαω απο το ενα μαυρο μεγαλο πραγμα στο αλλο (σε κατι θα χρησημευαν, δεν ξερω τι και δυστυχως ποτε δεν εμαθα τι ητανε). Θυμαμαι να βγαινω απο το αμαξι και ξαφνικα μια μερα το τερας δεν ηρθε να με συναντησει και η καρδια μου πηγε να σπασει απο λυπη.

Θυμαμαι τον Αλεξ και τον Πατρικ να μενουν στην σκηνη και εγω να τους ξυπναω. Θυμαμαι οταν ερωτεθτηκα τον Αλεξ και οταν θυμωσα που εκανε παρεα με την Αννα (το τι εγω τοτε ημουνα 8 χρονων και αυτος γυρω στα 16 δεν με πειραζε καθολου). Θυμαμαι τον Μιχαλη παντα να μου δινει μια αγκαλια και τον πατερα να με παιρνει στην δουλεια γιατι ξεχασε να με αφησει στο σχολειο (απο το στρες και μην νομιζεις.. μαθαινεις πολλα ταïζοντας ψαρακια).

Ενα καλοκαιρι ο πατερας μου ειπε οτι ο Λυκος εκανε το τελευταιο του μπανιο. Δεν εχω φωτογραφιες. Εχω μονο αναμνησεις. Και τις φυλλαω σαν θησαυρο.. Ετυχε σημερα να τις ξεθαψω..