Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Δεν πειραζει..

Δεν χρειαζεται να ξερω πολλα. Αρκει να γνωριζω πως και οι δυο μας σκεφτομαστε το ιδιο. Απο οτι καταλαβαινω αυτο κανουμε. Εχουμε κατι "απλο και ασαφες". Αρκει να ξερουμε και οι δυο οτι δεν γνωριζουμε. Φτανει.

Δεν με ενοχλει που ενα μηνα αργοτερα συναναστρεφομαι με καποιον αλλον.αγματα Δεν ειναι που δεν σκεφτομαι τι ειχα πριν λιγες βδομαδες. Δεν σταματησα να τον αγαπαω. Δεν επαψα να νοιαζομαι και να τον σκεφτομαι. Απλα πλεον κρυωσα και ετσι δεν με νοιαζει και τοσο.

Δεν θα του το τριψω στην μαπα ουτε θα το φωναξω. Δεν θα το κρυψω ομως οτι μοιραζομαι το κρεβατι μου με καποιον αλλον. Οτι γελαω και περναω καλα με καποιον αλλον. Δεν θα κρυψω οτι υπαρχει περιπτωση ο αλλος να γινει αλλη η αλλοι. Εγω αποφασιζω. Οπως και αυτος για τον εαυτο του.

Χρειαζομαι τα κλειδια μου. Θελω να φυγει η σακουλα με τα πραγματα του απο το διαμερισμα μου. Θελω να τον δω και να του πω πως ολα θα πανε καλα και πως ειμαστε ενταξει. Και ας με διεγραψε. Και ας ειπε και ας εκανε. Ειμαστε ενταξει.

Γιατι οταν ποναμε κανουμε λαθη. Απλα.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι προτιμότερο να ενεργείς γρήγορα και να κάνεις λάθος, παρά να διστάζεις και να αφήνεις την ώρα για δράση να περάσει.

Linis είπε...

Ειμαστε και διαφορετικοι. Αν αισθανεται καλυτερα τοτε για αυτον εκανε το σωστο.. Ετσι και εγω θα κανω οτι ειναι το σωστο για μενα..