Μπροστα μου ξετυλιγονται οι σκεψεις του παρελθοντος με ολα τα αισθηματα που κρυβονταν απο πισω τους. Μα τα λογια που εγραφα δεν ηταν για μενα. Ηταν λογια που ηθελα να ηταν αληθινα και προσπαθουσα να πιστεψω πως εγω τα ελεγα. Χρονια αργοτερα με ανακαλυπτω πισω απο εκεινα τα λογια. Με βλεπω, οπως λενε και τα στρουμφακια του James Cameron.
Ειμαι σχεδον εκει που ημουνα πριν δυο χρονια. Το διαφορετικο αυτην την φορα ειναι οτι γραφω τα δικα μου τα λογια. Να τα δεις. Να με δεις. Να μαθεις τις σκεψεις μου δεν με φοβιζει. Να γνωριζεις δεν με ενοχλει. Να βρεθω γυμνη μπροστα σου μες στο κρυο δεν με πειραζει. Μεγαλωσα και δεν εχω τιποτα να κρυψω.
Με ενοχλει που εγραφα για εκεινα τα μικρα και τα ασημαντα ενω τωρα βλεπω τα σημαντικα. Μου την δινει που φοβομουν την φωνη μου. Με νευριαζει που εχασα την ευκαιρια να δειξω στο μελλον μου τι πραγματικα ενοιωθα και τι συνεβει. Πουθενα δεν αναφερεται εκεινος και εκεινο το απογευμα. Δεν αναφερεραι εκεινο το καλοκαιρι και δεν υπαρχει ουτε ενα αποτυπωμα απο εκεινη την αγκαλια που διελυσε μια φοβερη φιλια. Ουτε ενα γραμμα για εκεινη την προδωσια και ουτε μια αναφορα στο γιατι το 2005 ηταν οπως ηταν.
Αναμεσα στο 2003 και στο 2007 υπαρχει μια υσηχια. Ισως γιατι οτο τυπωμα των πραγματων που συνεβησαν θα τα μετετρεπαν σε πραγματικοτητα. Ισως γιατι τοτε θα υπηρχαν αποδιξεις. Ισως γιατι η μονη αναφορα τους ποναει. Ισως γιατι η αναμνηση τους με αρρωσταινουν.
Ισως γιατι καποια γεγονοτα απλα πρεπει να μενουν στο σκοταδι..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου