Τελος

Ο παππους θα μου ελεγε..τιποτα. Θα εβλεπε και θα μου εδινε μια αγκαλια. Θα παιζαμε μια ξερη και θα γελουσαμε. Θα καπνιζε ενα τσιγαρο και θα χαμογελουσε με τα οσα δοντια του απεμειναν. Θα μου ελεγε πως ειμαι κοριτσαρα και θα καταριοταν τον πατερα μου με αφησε να φυγω. Θα μου εδινε μια αγκαλια και θα τον μυριζα παρολο τον καπνο. Με εβλεπε ο παππους μου. Το ατιθασο και το αντιδραστικο μεσα μου. Και παλι μπορουσε να με φερει βολτα.

Μου λειπει ο παππους μου. Μετα απο 3 χρονια με επιασε και μενα. Εχω μια φωτογραφια οποθ καθεται μπροστα στο τζακι. Μπλε πουκαμισο και κοκκινο πουλοβερ. Μου λειπει. Οσα ηθελα να δει και οσα δεν προλαβα να του πω. Περιμενε να με δει για τελευταια φορα πριν μας πει γεια. Θα ηθελα να με δει τωρα. Να του πω με τι δουλευω. Να του πω τι κανω. Με τι ζω. Ισως και να ξερει. Δεν γνωριζω.

Αυτο που ξερω ειναι οτι εγω παλι ανασαινω καπνο. Παλι ρουφαω. Παλι δεν αντιστεκομαι. Οσο και αν ξερω πως μου κανει κακο με χαλαρωνει. Ο παππους εζησε οπως ηθελε. Πεθανε οπως τον αναγκασανε. Χωρις καπνο και χωρις αλατι.
Αν δεν με αφησουν να ζησω οπως θελω τουλαχιστον ας πεθανω οπως θελω. Η το αναποδο. Σημερα ομως καπνισα. Και μου αρεσε. Τελος.