Και η προσπαθεια..

.. εχει τα ορια της. Οταν μιλας με καποιον ο οποιος δεν ακουει σταματας να μιλας μαζι του. Οταν ξαφνικα σε χτυπαει η καθημερινοτητα στο κουτελο ξυπναςκαι αναρωτιεσαι που πας. Προσπαθεις να βγεις απο το καθημερινο και να κανεις κατι διαφορετικο.
Οταν προσπαθεις να σηκωσεις καποιον απο την καθημερινοτητα του και εκεινος δεν θελει, τον αφηνεις εκει που ειναι. Βρισκεις εσυ κατι διαφορετικο. Ανθρωπους η ασχολιες.
Οταν μοιραζεσαι χωρις ανταποκριση. Ειτε αυτα ειναι αισθηματα, υλικα αγαθα, ονειρα, συμβουλες, την κρεβατοκαμαρα και οτι ερχεται η δεν ερχεται μαζι με αυτην. Εστω και χρηματα. Μετα απο ενα διαστημα δεν μοιρζεσαι. Κρατας οτι εχεις και δεν εχεις για τον εαυτο σου. Απο το να γελοιοποιησαι συνεχως.
Οταν ζητας απο τον αλλον επειχηρηματα γιατι σε αγαπαει η απαντηση ''Γιατι μαζι σου δεν χρειαζεται να προσπαθω" αρχιζεις να αναρωτιεσαι. Αν δεν προσπαθεις για την σχεση σου τοτε γιατι να προσπα8εις?
Οταν καποιος δεν θελει να εξελιχθει σταματας να εξελισεσαι μαζι του. Συνεχιζεις μονη σου.

Καποια στιγμη σου τελειωνει η μπαταρια, δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως. Οι δικες μου χρειαζονται φορτωμα και δεν υπαρχει χρονος. Δεν με αφηνει κανεις να φορτωσω. Και αν μεινω απο μπαταριες εγω αντε ψαξε να με βρεις.
Πηρα λοιπον την αποφαση να μην κανω τιποτα. Δεν προσπαθω ουτε εγω. Το αντιδραστικο στοιχειο μου μεσα μου ξυπναει και θελω να δω τι θα καταλαβουμε. Ισως να πρεπει να αρχισω να παιζω σε αλλο γηπεδο.. Σε αλλη αγωνιστικη. Γιατι χρειαζομαι καποιον να με πηγαινει μπροστα και οχι να με κραταει στασιμη..