Ψαχνω απεγνωσμενα ενα τραγουδι απο το 2005 και δεν το βρισκω.. Γνωριζω τους στιχους γιατι τους εγραψα σε ενα γραμμα που εδωσα καποτε σε 2 μαυρα ματια. Αλλα δεν θυμαμαι τιτλο και δεν θυμαμαι πως λενε το παλικαρι που το τραγουδουσε. Και ετσι εχω μονο τους στιχους και την αναμνηση του τραγουδιου..
Εχω ενα κουτακι που λεγεται "Secrets and treasures". Μεσα του υπαρχουν γραμματα κι ημερολογια. Και βρηκα αλλο ενα ροζ τετραδιο εκει μεσα. Και εκατσα και διαβασα τι εγραφα στα 16 μου. Για εναν ερωτα ανυποφορο και για φιλιες που χαθηκαν επειδη εφυγα. Επειδη τα αφησα ολα πισω μου. Για φιλιες που ξαναγυρισαν και με πηραν αγκαλια. Για εναν ερωτα που σημερα δεν γνωριζω απολυτως τιποτα. Και δεν με ενοχλει καθολου.
Σε 6 χρονια θα διαβαζω τι εγραφα στο σημερινο ημερολογιο και θα αναρωτιεμαι τι πραγματικα αισθανομουν οταν τυπωνα τις λεξεις πανω στο χαρτι η στο ιστολογιο.. Και σε εκεινον τον εαυτο μου θελω να πω οτι ολα ηταν πραγματικα.. Καθε δακρυ και πονος.. Καθε στιγμη που μου λειπει και καθε φορα που τον σκεφτομαι. Καθε λεπτο που δεν μπορω να του μιλησω και υποφερω και καθε ωρα που νευριαζω με την σταση του. Ολα ειναι αληθινα. Οτι νοιωθω. Ολα τα συναισθηματα που παλευουν μεταξυ τους..
Μπορει να χμογελαω και να περναω καλα αλλα οταν ερχομαι σε ενα αδειο σπιτι τοτε ολα καταρρεουν. Μοιραζομαι τον πονο μου αλλα πρωτα απο ολα ειναι δικος μου. Και ετσι τον κραταω τις περισσοτερες ωρες για μενα και μονο για μενα. Αλλα αυτο δεν σημαινει πως δεν μπορω να ζω.. Και δεν χρειαζεται να απολογουμαι που ζω..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου