Πονος..

Ποναει το στομαχι μου. Απο το πρωι. Δεν βοηθαει τιποτ. Δεν ηρεμει. Λες και εχω μια πετρα κατω απο την καρδια μου και δεν μπορω να την ξεφορτωθω. Ολη μερα την κουβαλαω. Εχει κολλησει εκει και δεν λεει να παει πουθενα.

Ισως φταιει η δουλεια. Ισως φταιει το οτι αυτην την βδομαδα θα μαθω τι θα κανω του χρονου. Ισως φταιει οτι αυριο θα βρεθω με το παρελθον μου. Ισως παλι απλα εφαγα κατι που με πειραξε.
Οτι και να ειναι δεν θα με αφησει να κοιμηθω. Οπως και χθες. Η διαφορα ειναι πως οταν δεν μπορεις να κοιμηθεις επειδη ο αλλος ειναι σαν καμινι δεν σε ενοχλει. Οταν δεν μπορεις να κοιμηθεις επειδη το ειναι σου και το κορμι σου φωναζουν απελπισμενα για βοηθεια σε ενοχλει. Περισσοτερο οταν δεν γνωριζεις γιατι φωναζεις...